Αρχίζοντας επί προσωπικού, όταν ξεκινούσα την καλαθοσφαιρική αρθρογραφία το 1989, μετά… βίας εύρισκα μια θέση για να κάνω τη δουλειά μου και ενώ είχα γράψει και τα στοιχεία παιχνιδιών όρθιος με όλη τη σημασία της λέξης!
Είχα φθάσει και εποχές, με άδεια γήπεδα, με τους παίκτες, παράγοντες, διαιτητές και τα λοιπά, να είναι περισσότεροι και από τους θεατές…
Ωστόσο, στις παλιές εποχές, αν και τα γήπεδα έσφυζαν από ζωή, οι παλιοί παίκτες ήταν ευδιάκριτοι…
Όχι τόσο λόγω… ύψους κάποιοι, αλλά κυρίως επειδή εκεί που βρίσκονταν, μαζευόταν αρκετός κόσμος για να τους χαιρετήσει και να φωτογραφηθεί μαζί τους!
Φθάνοντας λοιπόν στις εποχές όπου τα γήπεδα άδειασαν, οι παλιοί παίκτες, έγιναν… αόρατοι! Πολύ απλά, επειδή δεν έρχονταν στο γήπεδο…
Αυτό το άδειασμα, ήταν και μια βασική αιτία που δεν έρχονταν. Τους έπιανε στεναχώρια, να βλέπουν άδειες κερκίδες, καθώς κατά τη δική τους εποχή, ήταν γεμάτες!
Ανδρέας Κοζάκης (φωτογραφία), Χάρης Σολέας…
Αναφέρω παραδειγματικά, δυο ονόματα, που κανείς δεν αμφιβάλλει, ότι συγκαταλέγονται μεταξύ των «ιερών τοτέμ» της Κυπριακής καλαθόσφαιρας!
Που είναι; Που πήγαν; Γιατί δεν έρχονται;
Πότε τους είδε κανείς τελευταία φορά στα γήπεδα και αν αυτό έγινε κατά τα 10 (τουλάχιστον) τελευταία χρόνια, ε τότε… στράβωσε ο γιαλός, γιατί εμείς, σωστά… αρμενίζουμε (προσοχή στο… αρμενίζουμε)!
Είναι και οι μόνοι; Φυσικά και δεν είναι και οι μόνοι…
Είναι πολλοί, πάρα πολλοί, αλλά στην προσπάθεια μου να παρουσιάσω ένα, όσο το δυνατόν πιο περιεκτικό κείμενο, δεν θα αναφερθώ σε άλλα ονόματα…
Φυσικά και έχουν και τις δουλειές τους οι παλιοί παίκτες…
ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗ… ΜΙΣΗΣΟΥΝ!
Είναι η απάντηση!
Επίτηδες έγραψα με κεφαλαία το πιο πάνω… Δεν μίσησαν την καλαθόσφαιρα, αυτοί που μας την έχουν διδάξει…
Αυτό, δεν είναι… κοντά στο νου, είναι μέσα στο νου!
Αυτονόητα, θα εύρισκαν χρόνο για να έρχονται στα γήπεδα, αλλά ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ (Κοζάκης, Σολέας και τόσοι άλλοι)!
Τι τους έδιωξε λοιπόν από τα γήπεδα;
Τους έδιωξε η ακατάσχετη ξενομανία… Δεν μπορούσαν να βλέπουν ομάδες όπου όλοι μιλούσαν την ίδια γλώσσα, να προσπαθούν (οι ομάδες) να συνεννοηθούν με τη… νοηματική!
Αυτός, ήταν όμως ο ασήμαντος λόγος!
Υπάρχει και ο σημαντικός! Είναι δυνατόν, ο παράγοντας (άλφα, βήτα, δεν έχει σημασία) που ναι μεν βάζει τα λεφτά, να γνωρίζει περισσότερα, από έναν παίκτη που έχει φάει τα γήπεδα με το κουτάλι;
Είναι δυνατόν, η άποψη του, να καταλήγει στον… Κοτσιάτη;
Στην καλαθοσφαιρική Κύπρο του 2022, είναι δυνατόν!
Οι παράγοντες που εκτιμούν τους παλιούς παίκτες, είναι μετρημένοι στα δάκτυλα ενός χεριού!
Τις δικές της ευθύνες, έχει βέβαια και η Ομοσπονδία!
Απόδειξη αυτού; Η ίδια η δική της κίνηση, με το να δώσει ένα πόστο σε μιαν παλιά παίκτρια στην Εθνική Γυναικών, που ήταν μια βασική αιτία, για την πρόσφατη της επιτυχία, ενώ φάνηκε η διαφορά από τη (μόλις) περσινή…
Τη στιγμή λοιπόν που μια σαφέστατη απάντηση δόθηκε (έστω και με το παράδειγμα της Εθνικής Γυναικών), το ερώτημα (όσον αφορά την Ομοσπονδία) παραμένει:
–Είναι δυνατόν, να μην υπάρχει, έστω μια επιτροπή παλιών παικτών που θα μπορούσε να ενημέρωνε για τις δικές της εισηγήσεις;
–Είναι δυνατόν, να μην το σκέφτηκε κανείς, τόσα χρόνια;
Στην καλαθοσφαιρική Κύπρο του 2022, είναι δυνατόν! (Copy… paste)!
Από τη στιγμή λοιπόν που οι παλιοί παίκτες, είναι παραγκωνισμένοι, έχουν λόγο να έρχονται στα γήπεδα;
Εδώ, δεν έχουν λόγο να πάνε και σε κάποια εκδήλωση για να… τιμηθούν!
*Αν χρειαστεί, θα επανέλθω!
Be the first to comment