Το καλοκαίρι του 1992, ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, ως τότε προπονητής της Λιμόζ, επεδίωξε να δημιουργήσει μία ομάδα η οποία θα τάραζε τα «νερά» του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Ένας από τους όρους που είχε θέσει στη διοίκηση της γαλλικής ομάδας ήταν η, πάση θυσία, απόκτηση του «χταποδιού», κατά κόσμο Γιούρι Ζντοβτς, καθώς έβλεπε στον τρόπο παιχνιδιού του τον απόλυτο εκφραστή της στρατηγικής (άμυνα, άμυνα, άμυνα…..και άμυνα) που θα έφερνε τα πάνω κάτω στη μέχρι τότε αντιμετώπιση του αθλήματος από τον εκάστοτε προπονητή.
Ζντοβτς, Μάικλ Γιανγκ και Ρισάρ Ντακουρί. Τρεις παίκτες που θα κουβαλούσαν τη Λιμόζ μέχρι το τέλος. Ο Σλοβένος όμως ήταν το τοτέμ του συμπατριώτη του coach. Εδώ βέβαια πρέπει να σημειωθεί πως ο γαλλικός σύλλογος δε βρισκόταν καν ανάμεσα στα φαβορί, όχι μόνο για την κατάκτηση του τροπαίου, αλλά και για την πρόκριση στα playoffs της διοργάνωσης. Ε, και; Σε μία σεζόν που η λογική εγκατέλειψε το μάταιο τούτο κόσμο, οι Γάλλοι αναδείχθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης, κατακτώντας παράλληλα και το εγχώριο πρωτάθλημα.
Στο Final-4 του 1993, το οποίο διεξήχθη στο ΣΕΦ και κανένας δε θέλει να το θυμάται (μπάσκετ χαμηλότατου επιπέδου), ο Ζντοβτς παρέδωσε δωρεάν μαθήματα οργάνωσης και άμυνας. Οι παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης (62-52 στον ημιτελικό) δεινοπάθησαν απέναντι στο Σλοβένο «αντιστάρ», ενώ στον Τελικό της διοργάνωσης, η Μπενετόν Τρεβίζο, του τεράστιου Τόνι Κούκοτς (MVP του Final 4), υπέκυψε (59-55) στο μπασκετικό κατενάτσιο του Μάλκοβιτς.
Το «ξανθό σκυλί», όπως ήταν το άλλο προσωνύμιό του, διέλυσε όλα τα επιθετικά συστήματα της ιταλικής ομάδας, μοιράζοντας ταυτόχρονα τρεις τελικές πάσες και σκοράροντας 9 ιδιαίτερα σημαντικούς πόντους, έχοντας το απόλυτο από τη γραμμή της φιλανθρωπίας (6/6).
Ολοκλήρωσε τη σεζόν όντας 11ος στον τομέα των ασίστ (2.7 μέσο όρο) στη διοργάνωση, δικαιώνοντας 100% τον προπονητή του. Μάλιστα, αυτό που έκανε περισσότερο εντύπωση στο παιχνίδι του ήταν το γεγονός πως ακόμη και κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, γινόταν ολοένα και καλύτερος.
Στόχος του ήταν το τέλειο. Βέβαια, ο Σαλβαντόρ Νταλί είχε πει κάποτε «μην έχεις το άγχος της τελειότητας γιατί δεν πρόκειται να τη φθάσεις ποτέ». Δεν ξέρουμε αν ο Σλοβένος guard γνώριζε το συγκεκριμένο απόφθεγμα του μεγάλου Ισπανού ζωγράφου, πάντως έκανε τα πάντα προκειμένου να αποδείξει πως ο δημιουργός της «Εμμονής της Μνήμης» είχε υποπέσει σε ατόπημα.
Με το πέρας της αγωνιστικής περιόδου 1992-1993, οι δρόμοι του Ζντοβτς και της Λιμόζ χώρισαν. Ο Σλοβένος guard ετοίμασε τις αποσκευές του για άλλες πολιτείες. Ελληνικές πολιτείες, με τον Ηρακλή να αποτελεί τον τέταρτο σύλλογο στην καριέρα του. Παρέμεινε κάτοικος Θεσσαλονίκης μέχρι και τον Ιανουάριο του 1997.
Εξελίχθηκε -σε χρόνο ρεκόρ- σε ένα από τα αγαπημένα παιδιά της εξέδρας. Σε μία χρονική περίοδο που το ελληνικό πρωτάθλημα (όντας το κορυφαίο της Ευρώπης) φιλοξενούσε τεράστια ονόματα του αθλήματος (Ουίλκινς, Τζόνσον και Τάρπλεϊ τα πιο τρανταχτά), ο Ζντοβτς όχι μόνο διατηρήθηκε στον αφρό, αλλά κατόρθωσε να αφήσει μία για πάντα το στίγμα του. Πραγματική ασπίδα για τους συμπαίκτες του και εκνευριστικό ζιζάνιο για τους αντιπάλους του «Γηραιού», άφησε με το πρώτο τζάμπολ της σεζόν 1993-1994 τις καλύτερες εντυπώσεις.
Έχοντας για συμπαίκτες ορισμένους πολύ σπουδαίους αθλητές όπως οι Τζέιμς Ντόναλντσον (1993-1994), Ουόλτερ Μπέρι (1994-1995), Χαβιέ Μακντάνιελ (1995-1996), το «σκυλί» αποτέλεσε το Α και το Ω της ομάδας. Κόβοντας και ράβοντας τα πάντα στην άμυνα, οδήγησε το σύλλογο της Θεσσαλονίκης δύο φορές στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος (1994 και 1996), απέναντι σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό αντίστοιχα.
Και τις δύο όμως φορές, ο Ηρακλής δεν κατέκτησε το τρόπαιο (στον τελικό κόντρα στους «πράσινους» ο Ζντοβτς δεν αγωνίστηκε), αν και στην αναμέτρηση με τους «ερυθρολεύκους» το 1994 (63-51), ο Σλοβένος ήταν καλός, φορτώνοντας το αντίπαλο καλάθι με 10 πόντους, όντας τέταρτος σκόρερ του παιχνιδιού και δεύτερος της ομάδας του.
Επιπρόσθετα, τη σεζόν 1994-1995 ήταν ο φλεβόκομβος του «Γηραιού» στις τρελές πορείες του σε Ελλάδα και Ευρώπη, καθώς τον οδήγησε τόσο στην τρίτη θέση της Α1 (3-1 τον ΠΑΟΚ στη σειρά των μικρών τελικών) όσο και στα ημιτελικά του κυπέλλου Σαπόρτα (αποκλείστηκε από την Ταουγκρές).
Be the first to comment