Εθνική Ενόπλων: Από την Σκοπιά στο Γήπεδο (και αντίστροφα)

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος είχαμε την δημιουργία Εθνικής Ενόπλων, αποτελούμενη απο κληρωτούς στρατιώτες, οι οποίοι μαζί με τα στελέχη, αποτελούν τον κορμό της εθνίκής.

Η φετινή χρονιά είναι σημιαδιακή διότι η πλοιοψηφία των μελών της εθνικής είναι γέννημα του 2003, τα παιδιά που λόγω πανδημίας δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν πρωτάθλημα στο εφηβικό.  Μια γενιά η οποία ρίχτηκε στα βαθιά αφού δεν είχε την ευκαιρεία να πάρει αγωνιστικό χρόνο, με όσους αποτελούν δυναμικό της πρώτης κατηγορίας να έχουν και πάλιν σχεδόν μηδαμινό χρόνο συμμετοχής.

Εδώ να αναφέρουμε ότι η Εθνική Ενόπλων τα τελευταία χρόνια αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της δεύτερης κατηγορίας, αν και δεν έχει τα καλύτερα αποτελέσματα δείχνει να έχει εξαιρετικό ταλέντο και να παρουσιάζεται ανταγωνιστική σε όλους τους αγώνες.

Οφείλουμε να συγχαρούμε την ομοσπονδία για την κίνηση αυτή η οποία δήνει χρόνο σε όλα τα παιδιά, τα οποία μόνο κέρδος μπορεί να έχουν απο την παρουσία τους κάτω από την τεχνική καθοδήγηση του Αντώνη Ασσίηκαλη.

Τα πράγματα όμως δεν είναι όλα ρόδινα αφού οι νεαροί φαντάροι έχουν να αντιμετωπίσουν στις μονάδες όπου υπηρετούν την όχι και τόσο ίση μεταχείριση. 

Έχουμε γίνει μάρτηρες ούκ ολίγες φορές όπου οι διεθνείς καλαθοσφαιριστές μας, σε σχέση με τους διεθνείς ποδοσφαιριστές δεν έχουν ίση μεταχείριση σε σχέση με τα υπηρεσιακά και τις διανυκτερεύσεις τους. 

Είμαστε τελικά παιδειά ενός κατώτερου Θεού; 

Έχουμε ακούσει από ανώτερους αξιωματικούς ότι το να έχουν περισσότερα δικαιώματα απο τους υπόλοιπους φαντάρους ότι είναι άδικο. 

Πρέπει κάποιος να μηλήσει στους αξιωματικούς για τις θυσίες που έχουν κάνει οι αθλητές όλα τα χρόνια, που δεν έχουν κάνει σχεδόν ποτέ διακοπές και με την παρουσία τους στην Εθνική Ενόπλων τιμούν και την μονάδα τους αλλά και την εθνική φρουρά, πράγμα που δεν δείχνει να τους ενδιαφέρει….

Πρέπει το υπουργείο άμυνας σε συνεργασία με τον ΚΟΑ να δούν πιο ζεστά το θέμα, αφού κατά την διάρκεια της στρατιωτικής θητείας χάνουμε πολλούς αθλητές. 

Δεν μπορεί ένας αθλητής να δήνει το παρών του σε αγώνα και αντί διανυκτέρευση να είναι σε υπηρεσιακό και να τρέχει να επιστρέψει μετά από όλη αυτή την κούραση για να βγάλει υπηρεσία. Οι νεαροί μας, είναι άνθρωποι, δεν είναι μηχανές!!!

Google search engine

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*