Ήμασταν οι πρώτοι που θέσαμε ψηλά τον πήχη για την Εθνική Κύπρου στο Ευρωμπάσκετ Κ18 Ανδρών της Β’ Κατηγορίας που έλαβε χώρα στη Ρουμανία. Δεν περιμέναμε άνοδο για την «ψαλίδα» είναι τεράστια, αλλά μια αξιόλογη πορεία. Ο υποβιβασμός με… κάτω τα χέρια μας εξέπληξε αρνητικά όπως και ολόκληρη την κυπριακή καλαθόσφαιρα.
Το να εκτοξεύσουμε τα «βέλη» μας εναντίον παιδιών που με τα βίας κάποιοι εξ’ αυτών μόλις έχουν ενηλικιωθεί, θα ήταν λάθος. Η φουρνιά των 2004, σε συνδυασμό με ορισμένους 2005 ήταν ελπιδοφόρα και είναι κρίμα που υπήρξε αυτή η τραγική πορεία και ο αποκαρδιωτικός υποβιβασμός.
Δυστυχώς, δεν υπήρχε σωστή κατεύθυνση, ούτε άρτια κατανομή ρόλων. Το ατομικό ταλέντο ορισμένων παικτών δεν αρκεί. Χρειάζεται να αναδεικνύονται σωστά και τα δυνατά τους σημεία για να μπορέσει να έρθει ένα καλό αποτέλεσμα. Όσο για την ομαδική λειτουργία, πήρε… περίπατο. Οι διεθνείς μας δεν μπόρεσαν να βρουν «χημεία» και έπαιξαν ως επί το πλείσον αναχρονιστικό μπάσκετ.
Υπάρχουν διασωθέντες σε ατομικό επίπεδο, που δείχνουν πως υπάρχει ελπίδα στην επόμενη μέρα. Σίγουρα σε αυτές τις ηλικές το αποτέλεσμα δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά δεν γίνεται η Κύπρος να βρίσκεται ξανά στην Γ’ Κατηγορία Εφήβων. Είναι κρίμα κι άδικο, γιατί υπάρχει ταλέντο και προοπτική σε αρκετούς παίκτες, ενώ το ρόστερ ήταν αρκετά γεμάτο σε πολλές θέσεις και υπήρχαν και καλά κορμιά.
Σίγουρα στην ΚΟΚ θα πρέπει να υπάρξει προβληματισμός για την πανωλεθρία, αλλά κυρίως για την εικόνα που παρουσίασε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Το Ευρωμπάσκετ του 2025 δεν είναι καθόλου μακριά και θα πρέπει να υπάρξουν «τομές» και εύστοχες κινήσεις με αντικειμενικότητα και χωρίς επηρεασμούς από τον περίγυρο!
Be the first to comment