Σε έναν χώρο, σαν τον Κυπριακό της καλαθόσφαιρας…
Όπου λέμε ότι μείναμε λίγοι και σιγά σιγά, όλο και λιγότεροι…
Άραγε, η λύση είναι να γίνουμε… κανίβαλοι;
Είναι αυτονόητο…
Αν αυτή είναι η λύση, τότε στο τέλος θα μείνει ένας και αυτός ο ένας, θα… πεθάνει από την πείνα, μιας και δεν θα υπάρχει άλλο “θήραμα”!
Εκτός και αν, αυτός ο ένας, θέλει να έχει τους πάντες και τα πάντα, υπό τη διαταγή του!
Αυτό το άθλημα λοιπόν, όσο και αν κάποιος ή κάποιοι, θέλουν να το υποτάξουν, ας το σκεφτούν και μια και δυο και τρεις φορές…
Δεν είναι αυτός ή αυτοί που… “έκτισαν το φούρνο και αυτός ή αυτοί, που θα τον χαλάσουν”!
Ή θα έχουν στο συρτάρι το… κοτσάνι ιδιοκτησίας!
Το άθλημα της καλαθοσφαίρισης είναι μια βαριά κληρονομιά, στην οποία δικαίωμα έχουν να λάβουν κληρονομικά, όσοι το υπηρετούν με αγάπη και όχι αυτοί που θέλουν ντε και καλά, να το μετατρέψουν σε τσιφλίκι τους…
Η δημιουργία εκ της αγάπης, είναι αυθεντική και μένει και εκ της ισχύος λήγει επειδή μοιραία προκαλεί αντίδραση (επανάσταση)…
Όπως γράφω και στον τίτλο, ήταν κάτι δικά μου και μην ασχολείστε…
Κάντε το πρώτο σχόλιο