Αρχίζοντας με την (απαραίτητη) επισήμανση, του πόσο σημαντική είναι η ιστορία (και) στην Κυπριακή καλαθόσφαιρα, στο παρακάτω κείμενο συντάσσεται μια αναφορά για το κλίμα που επικρατούσε τις τότε εποχές, κατά τις οποίες τα υλικά κίνητρα, ήταν ελάχιστα και στο πνεύμα των τότε διεθνών μας, κυριαρχούσε το συναίσθημα.
Όχι βέβαια πως αυτό έχει εξαφανισθεί γιατί –προς Θεού δηλαδή- μιλάμε για την Εθνική μας ομάδα. Τον καθρέπτη της καλαθόσφαιρας μας, στο εξωτερικό!
Στις ομάδες εκείνες λοιπόν, τη στιγμή που το συναίσθημα, ήταν το βασικό αγωνιστικό κίνητρο, οι παίκτες που αγωνίζονταν, έδιναν τα πάντα για την Εθνική, αλλά και έκαναν τα πάντα, για να κερδίσουν το… προσκλητήριο της κλήσης σε αυτήν!
Βέβαια τότε, οι συνθήκες και οι ανέσεις, ήταν πολύ διαφορετικές σε σχέση με τις σημερινές, αλλά παρόλες τις τότε δυσκολίες, οι παίκτες μας, κατάφερναν να τα βγάζουν πέρα και να χαρίσουν στη χώρα μας αρκετές επιτυχίες.
Επιτυχίες, που δίχως άλλο, έδωσαν μιαν οντότητα στην ομάδα μας και από τη στιγμή που είναι την ίδια φανέλα που φοράνε και οι σύγχρονοι διεθνείς, οι παίκτες εκείνοι, κάλλιστα μπορούν να δείξουν το δρόμο στους σημερινούς!
Άλλωστε, η τωρινή Εθνική ομάδα, διαθέτει αρκετά θετικά στοιχεία (και) ενόψει του 2025, τη στιγμή που τα δυο στη σειρά… -33 από Βουλγαρία και Πορτογαλία, η υπό το Χριστόφορο Λειβαδιώτη, τεχνική ηγεσία μπορεί να τα μετατρέψει σε κερδοφόρα!
Εννοείται ότι πάνω σε αυτό, η χρησιμότητα του πως αντιμετώπιζαν ένα ατυχές αποτέλεσμα, οι παλιοί διεθνείς, θα είναι σημαντική για τους σύγχρονους…
Be the first to comment