Ολυμπιακός και Θύρα 7, είναι μια έννοια ταυτόσημη…
Είναι ο τόπος όπου χτυπάει η καρδιά του Ολυμπιακού, είναι η κοιτίδα της ερυθρόλευκης ορμής…
Το πρωί, είχαμε αναρτήσει ένα δικό μας αφιέρωμα για την ανείπωτη τραγωδία της 8ης Φεβρουαρίου του 1981…
Τώρα, παραθέτουμε τις δηλώσεις που έκανε στην ιστοδελίδα μας, ο Σταύρος Παπαδόπουλος, αρχηγός του Ολυμπιακού, τη μαύρη εκείνη μέρα και σε αυτές, μας περιγράφει τα όσα έζησε…
Ο Σταύρος έχει γράψει τη δική του ξεχωριστή ιστορία στον Ολυμπιακό! Είναι το θρυλικό λιοντάρι, ο «γκιαούρ», όπως χαϊδευτικά τον αποκαλούσε η κερκίδα…
Με τίποτα δεν λύγιζε αυτό το λιοντάρι…
Εκτός από τη μέρα εκείνη…
«Είχαμε κερδίσει με 6-0 την ΑΕΚ, στο ντέρμπι κορυφής! Χαρήκαμε, πανηγυρίσαμε και μετά πήγαμε στα σπίτια μας…
Όταν έφθασα στο σπίτι, η σύζυγος μου, μου είπε ότι με έψαχνε στο τηλέφωνο, ο γενικός αρχηγός της ομάδας, ο κ. Μαλώλης Τσαχειλίδης και εκείνη τη στιγμή χτύπησε ξανά το τηλέφωνο.
Ήταν ο ίδιος…
-Σταύρο, έχουμε άσχημα νέα»
Ξεκίνησα να πάω στο Τζάνειο Νοσοκομείο και αυτό που αντίκρυσα, ήταν κάτι φρικτό…
Νεκροί, τυλιγμένοι με στρώματα, άνθρωποι χτυπημένοι, μελανιασμένοι, τραυματίες…
Δεν ήξερα πως να αντιμετωπίσω όλο αυτό που έβλεπα και εγώ και οι άλλοι παίκτες της ομάδας, που φθάσανε και αυτοί εκεί…
Μέσα στην αγωνία που υπήρχε, δεν θα ξεχάσω ακόμα και τότε, που έρχονταν τραυματίες φίλαθλοι για να μας αγκαλιάσουν!!!
Ένοιωθα να λυγίζω… Ήθελα να κλάψω, αλλά απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, έπρεπε να φανώ ψύχραιμος…
Μετά από το συμβάν εκείνοι, θέλαμε πιο πολύ να κατακτούσαμε το πρωτάθλημα τη χρονιά εκείνη…
Πριν από κάθε παιχνίδι λέγαμε 1,2,3 Ολυμπιακός, λέγαμε, πάμε για τα παιδιά, πάμε για τη θύρα 7!
Στο τέλος, κατακτήσαμε το πρωτάθλημα, ξέροντας ότι δώσαμε μεγάλη χαρά σε εκείνα τα παιδιά, που μας έβλεπαν από ψηλά, όπως πάντα βλέπουν από τη μέρα εκείνη τον αγαπημένο τους Ολυμπιακό…
Θέλω να κλείσω με μια λέξη και παράκληση μου είναι να γραφτεί με κεφαλαία…
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ»!!!
Be the first to comment