Ο Ρέτζι Μίλερ προσπάθησε, αλλά δεν ευτύχησε να κατακτήσει έναν τίτλο στο ΝΒΑ. Φλέρταρε πολύ με το… αναθεματισμένο το τρόπαιο. Φλέρταρε πάρα πολύ! Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που να σε κάνει να αναρωτιέσαι αν ο λόγος που δεν το κατέκτησε τελικά ποτέ ήταν επειδή ήταν τόσο αντιπαθής στον Ύψιστο, όσο ήταν και στους αντιπάλους του μέσα στο παρκέ.
Και για του λόγου το αληθές έχουμε και λέμε. Το 1994 οδηγεί τους Ιντιάνα Πέισερς στους τελικούς της Ανατολής όπου ηττώνται με σκορ 4-3 από τους Νικς. Το ίδιο κατόρθωμα το επαναλαμβάνει το 1995 όπου η ομάδα του ηττάται αυτή τη φορά από τους Μάτζικ με σκορ ξανά 4-3. Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ, καθώς το 1998 βλέπουμε για τρίτη φορά το ίδιο έργο: τελικοί Ανατολής με Μπουλς, πάλι ήττα με σκορ 4-3.
Το 1999 οι Πέισερς πραγματοποιούν την τέταρτη κούρσα τους μέσα σε έξι χρόνια μέχρι τους τελικούς της Ανατολής αλλά αποκλείονται για δεύτερη φορά στο διάστημα αυτό από τους Νικς. Και κάπως έτσι φτάνουμε στη μεγάλη ευκαιρία του 2000, όταν η Ιντιάνα προκρίνεται στον τελικό, αλλά βρίσκει απέναντί της την ανερχόμενη δυναστεία των Λος Άντζελες Λέικερς (4-2).
Και για να κλείσει… μοιραία το παραμύθι, το 2004 ο Ρέτζι Μίλερ ταξιδεύει για τελευταία φορά στην καριέρα του μέχρι τους τελικούς της Ανατολικής Περιφέρειας όμως πέφτει πάνω στους μετέπειτα πρωταθλητές, Ντιτρόιτ Πίστονς και η ομάδα του αποκλείεται ξανά (4-2).
Στο δια ταύτα; Ο «Νοσφεράτου» κρεμάει το 2005 τα παπούτσια του, όντας 5 φορές All Star (μέλος επίσης του Hall of Fame από το 2012) και αποχωρεί από ένα γήπεδο, γεμάτο με ανθρώπους που κλαίνε. Όχι γιατί δεν πανηγύρισαν κάποιο πρωτάθλημα, αλλά επειδή δε θα τους έκανε αίσθηση πλέον δίχως τον «Killer»…
Κάντε το πρώτο σχόλιο