Σκάουτινγκ! Από τις πιο συχνές λέξεις που ακούμε την εποχή του modern, είτε στο ποδόσφαιρο είτε στην καλαθόσφαιρα!
«Παρεξηγημένη» λέξη και κυρίως έννοια αφού αλλιώς την ξεκίνησαν τα «λαγωνικά» του NBA και άλλου κατέληξε στην σύγχρονη αθλητική εποχή.
Άλλωστε και είναι πια κοινά παραδεκτό ότι τα πλείστα που βιώνουμε εδώ και μια δεκαπενταετία και βάλε σε επαγγελματικούς συλλόγους ομαδικών αθλημάτων, είναι αυτό που λέμε και στην αργκό των υπολογιστών copy-paste και όλα σχεδόν από το θαυμαστό κόσμο του NBA μιας άλλης εποχής, αυτής των 80’s!
Στα 80’s λοιπόν οι ομάδες του NBA άρχισαν να ανακαλύπτουν φλέβα μπασκετικού χρυσού στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και έτσι αμόλησαν τα «λαγωνικά» τους για να παρακολουθούν πολύ στενά ότι ποιοτικό κυκλοφορούσε στην Γηραιά Ήπειρο. Από ομάδες που ήταν πίσω από το «Σιδηρούν Παραπέτασμα» η «παρακολούθηση» δεν μπορούσε να γίνει σωστά, μεθοδικά και εμπεριστατωμένα αφού οι καταστάσεις δεν το επέτρεπαν. Οι πλείστοι ανατολικοευρωπαίοι παίκτες παρακολουθούνταν μόνο σε Ολυμπιάδες Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια τουρνουά και έτσι το σωστό σκάουντιγκ που ήθελαν να κάνουν οι Αμερικανοί πήγαινε στράφι!
Ωστόσο στην ενιαία Γιουγκοσλαβία την ομόσπονδη, τα πάντα ήταν διαφορετικά και αυτό έδινε την ευκαιρία για το σωστό σκάουντιγκ.
Πάμε τώρα και στο πρόσωπο που ένιωσε την σημασία της σωστής αθλητικής παρακολούθησης και που είχε σαν έπαθλο ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο.
Ο Δαλματός πολυτάλαντους πάουερ φόργουορντ Ντίνο Ράτζα, είχε μπει στο μάτι των Σέλτικς και τότε αυτοί ξεκίνησαν μεθοδευμένες κινήσεις για να δουν αν άξιζε τον κόπο να δαπανηθεί ένα τεράστιο ποσό για να τον εντάξουν στο δυναμικό τους.
Όπως οι ίδιος είχε εξιστορήσει σε μια από τις συνεντεύξεις στα μέσα τις δεκαετίας του 90′ που και που το περιοδικό «Τρίποντο» της εποχής είχε μεταφράσει απόσπασμα της, είχε περάσει από «ιερά» εξέταση χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει!!!
«Το καλοκαίρι του 1989 είχα επιλεγεί στο νούμερο 40 του ντράφτ και από εκείνη την στιγμή ξεκίνησε ένα ασυνήθιστο για μένα φαινόμενο. Ένας τύπος με γυαλιά μου είχε γίνει «εφιάλτης». Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν κάποια σύμπτωση ή κάποιος ευρωπαίος δημοσιογράφος που παρακολουθούσε στενά το φαινόμενο Γιουγκοπλάστικα» ανέφερε αρχικά ο Ντίνο και στην συνέχεια επισήμανε χαρακτηριστικά:« Ωστόσο με την πάροδο του χρόνου, η παρουσία του δεν αρκέστηκε σε κάθε γήπεδο που βρισκόμουν για να αγωνιστώ, αλλά και μέσα στην πόλη του Σπλιτ!!! Καθόμασταν με τον Τόνι σε κάποια καφετερία ή εστιατόριο, ο τύπος εκεί! Πηγαίναμε σε κάποιο μπαρ την νύκτα και πάλι τον συναντούσα. Κάποια στιγμή αναρωτήθηκα και ρώτησα τον Τόνι αν μοιάζει ο τύπος με κρατική ασφάλεια, αλλά τα χαρακτηριστικά τον παρέπεμπαν για Ευρωπαίο με στυλ…Εγγλέζικο! Κάποια μέρα μετά από την προπόνηση το είχα πάρει απόφαση ότι αν τον ξαναδώ θα τον ρωτούσα τι ήθελε, ωστόσο είχε εξαφανιστεί. Το ίδιο σκηνικό πήγε να εξελιχθεί και στη Ρώμη αφού έβλεπα αραιά και που, κάποιον άλλο να βρίσκεται στα παιχνίδια, στα ιδία εστιατόρια μαζί μου κ.τ.λ . Αυτό όμως δεν κράτησε για πολλή όπως την πρώτη φορά και το ξέχασα! Λίγα λεπτά μετά από την υπογραφή του συμβολαίου μου στους Σέλτικς στην αίθουσα όπου βρισκόμασταν μπήκε ένας τύπος. Μόλις τον αντίκρισα κατάλαβα αμέσως ότι επρόκειτο για εκείνον με τα γυαλιά πριν μερικά χρόνια! «Εσύ εδώ του είπα;» Και αμέσως εκείνος που απάντησε: «Μπροστά σου έχεις ένα συμβόλαιο πολλών εκατομμυρίων. Μπράβο σου το αξίζεις! Νομίζεις ότι θα δίναμε τόσα πολλά λεφτά αν δεν γνωρίσαμε με πάσα λεπτομέρεια που θα τα επενδύαμε;» Τότε κατάλαβα τι εστί ΝΒΑ και που είχα έρθει για να αγωνιστώ».
«Ιερά» εξέταση λοιπόν το σκάτουγινκ και ο Ντίνο την βίωσε στο πετσί του όσο λίγοι!!!
Συμπέρασμα: Το σκάουτ δεν γίνεται μόνο μέσα στον αγωνιστικό χώρο αλλά σε όλες τις στιγμές, ακόμη και τις προσωπικές ενός αθλητή!!!
Κάντε το πρώτο σχόλιο