Η διοργάνωση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος καλαθοσφαίρισης του 1989 (γνωστό και ως Ευρωμπάσκετ 1989) ήταν η 26η, η οποία οργανώθηκε από τη FIBA Europe. Συμμετείχαν μόλις οκτώ εθνικές ομάδες. Το τουρνουά διοργάνωσε η Γιουγκοσλαβία και έλαβε χώρα στο Ζάγκρεμπ.
Το Ευρωμπάσκετ αυτό έχει ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον γιατί ήταν το τελευταίο στο οποίο έλαβε μέρος η Σοβιετική Ένωση και έμεινε αλησμόνητο γιατί το κατέκτησε η Γιουγκοσλαβία, που ήταν ίσως η πιο πλήρης και η καλύτερη εθνική ομάδα όλων των εποχών στην Ευρώπη.
Σε εκείνο το τουρνουά ήρθε και η επιβεβαίωση για την Εθνική Ελλάδος ότι δεν ήταν «πυροτέχνημα» ο άθλος που πέτυχε δύο χρόνια πριν στην Αθήνα!
Η επική νίκη στις 24 Ιουνίου στον ημιτελικό κόντρα στους Σοβιετικούς, που είχαν στην πεντάδα τους και το μεγάλο Σαμπόνις έβαλε για τα καλά τους Έλληνες στον Παγκόσμιο μπασκετικό χάρτη!
Ωστόσο όπως προαναφέραμε σε εκείνη την διοργάνωση, έλαβε μέρος ίσως η πιο πλήρης και η καλύτερη εθνική ομάδα όλων των εποχών στην Ευρώπη που επικράτησε στο τελικό με 99-78 εύκολα της Ελλάδος.
Και όμως οι «Πλάβοι» «απογοητεύτηκαν» που εκείνο το βράδυ στον ημιτελικό, ο Γκάλης και η παρέα του κέρδισαν τους Σοβιετικούς αφού στην ουσία ήταν έτοιμοι για εκδίκηση όχι φυσικά προς την Ελλάδα, αλλά προς τους Σοβιετικούς…
Γνωρίζοντας το τι μπορούσαν να πράξουν μέσα στο παρκέ, είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα για την ρεβάνς τόσο του ημιτελικού στο Μουντομπάσκετ το 1986, αλλά και του τελικού του 1988 στην Ολυμπιάδα της Σεούλ.
Ένα χρόνο προηγουμένως είχαν εξοφλήσει με το «γραμμάτιο» Ελλάδα για της δύο νίκες που δέχθησαν στην Αθήνα το 1987, επικρατώντας στο Προολυμπιακό της Ολλανδίας πανεύκολα και μάλιστα βγάζοντας προς τα έξω όλη την μπασκετική και όχι μόνο εριστικότατα που κουβαλούσαν!
Τα σχέδια τους όμως τα χάλασε εκείνο το βράδυ της 24ης του Ιούνη, ο Γκάλης με την μαγική του εμφάνιση, ο Φάνης με το επικό τρίποντο του και ο Γιαννάκης με το επιθετικό φάουλ και την τρομερή άμυνα του στις δυο τελευταίες φάσεις των Σοβιετικών.
Ο γράφων βρέθηκε πολλές φορές στο Βελιγράδι τις τελευταίες δυο δεκαετίες μίλησε με αρκετούς φίλους του αθλήματος και όλοι τους σχεδόν μίλησαν με θαυμασμό για την Εθνική Ελλάδος αλλά τόνισαν ότι ακόμη και ο κόσμος ήθελε ένα τελικό μαζί με τους Σοβιετικούς.
Περισσότερο απ’ όλους όμως τον ήθελε ο αείμνηστος Ντράζεν γιατί επιζητούσε και τη δική του προσωπική ρεβάνς απέναντι στον μεγαλύτερο του μπασκετικό εχθρό και όχι μόνο…Αρβίντας Σαμπόνις!
Be the first to comment