Θεωρείται, και όχι άδικα ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία της Ευρωπαϊκής καλαθόσφαιρας.
Με το που ακούς το όνομα του η πρώτη λέξη που σου έρχεται να αρθρώσεις είναι…τίτλος και το πρώτο αντικείμενο που έρχεται μπροστά σου στα μπασκετική οπτασία, είναι…μια «κούπα» Ευρωλίγκας!
Το όνομα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο άνθρωπος που εν μια νυκτί «μεταμορφώθηκε» από παίκτη σε προπονητή της Παρτιζάν μετά από παρότρυνση Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς! Από την πρώτη του κιόλας χρόνια σαν προπονητής οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα στην Κωνσταντινούπολη το 1992, με το αλησμόνητο τρίποντο του πρώην συμπαίκτη του Σάσα Τζορτζεβιτς από τα 7,5 μέτρα!
Απ’ και πέρα θα ξεκινήσει μια πορεία γεμάτη ένδοξες στιγμές και τίτλους πολλούς τίτλους σε Μπενετόν, Ρεάλ Μαδρίτης και Παναθηναϊκό και Φενέρμπατχτσε Ούλκερ σε συλλογικό επίπεδο. Τα κατορθώματα του χιλιόγραμμένα και χιλιοειπωμένα!
Στον Παναθηναϊκό μάλιστα θα μείνει για 13 συνεχόμενα χρόνια και πολλοί θα πουν ότι η ομάδα της καρδιάς του είναι ο «εξάστερος»!
Ωστόσο αυτός, το βράδυ της 8ης Νοέμβριου του 2013 σαν γνήσιος Παρτιζάνος, θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους και θα δείξει σε όλους ότι μπορεί να «ερωτεύτηκε» πολλές, μπορεί ο «εξάστερος» να τον εξίταρε πολύ, αλλά μόνο μια…αγάπησε!
Και αυτή δεν είναι άλλη από την Παρτιζαν! Εκείνο το βράδυ λοιπόν είχε επιστρέψει ως αντίπαλός της για την 4η αγωνιστική της Ευρωλίγκα. Μπορεί να την «πλήγωσε», (η Φενέρ επικράτησε με 88-78), ωστόσο «συνελήφθη» από τον τηλεοπτικό φακό να τον έχει…συνεπάρει ο παλμός της κερκίδας, τραγουδώντας μαζί με τους οπαδούς της σερβικής ομάδας τον ύμνο της.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε ξαναέγινε μόνιμος κάτοικος Βελιγραδιού, αναλαμβάνοντας μετά από 30 ολόκληρα χρόνια το τιμόνι της τεχνικής ηγεσίας της μεγάλης του αγάπης, παρότι ακόμη είναι περιζήτητος ανά την μπασκετική υφήλιο!
Κόντρα στο modern που επικρατεί πλέον κυρίως στα ομαδικά αθλήματα, κόντρα στον άκρατο επαγγελματισμό της τωρινής εποχής, μας επιβεβαίωσε σε όλους τους ρομαντικούς ότι οι παλιές αγάπες δεν πάνε στο παράδεισο, δεν κρύβονται πίσω από σπηλιές αλλά ζουν και βασιλεύουν!
Ο Ζελικο ήταν, είναι και παραμένει πιστός στρατιώτης μιας ομάδας σύμβολο της ευρωπαϊκής καλαθόσφαιρας, που κουβαλά ένα όνομα βαρύ σαν ιστορία και μάλιστα όποτε βρίσκει ευκαιρία το αποδεικνύει με πράξεις αφού ο φακός τον έχει «ξανασυλλάβει» αρκετές φορές να τραγουδά τον ύμνο της ομάδας βροντοφωνάζοντας όπως λέει και το πρώτο τετράστιχο του: «Το λέω με υπερηφάνεια σε όλους, αγαπώ το άσπρο και το μαύρο. Αγαπώ από το δοξασμένο όνομα και λατρεύω μόνο αυτήν».
Κάντε το πρώτο σχόλιο