Ανάμεικτα συναισθήματα άφησε η εντός έδρας ήττα του Παναθηναϊκού από την Μονακό και ο Dunker κάνει τον απολογισμό του.
Είναι δυνατόν να είσαι ο έξι φορές πρωταθλητής Ευρώπης, ο εξάστερος Παναθηναϊκός, να χάνεις μέσα ΟΑΚΑ από την πρωτάρα στην Ευρωλίγκα Μονακό και να μην γίνεται ο κακός χαμός; Κι όμως σε μια δυσκολη περίοδο για τους πράσινους υπερίσχυσε η ψυχραιμία και η σύνεση.
Η εικόνα ήταν αξιοπρεπής. Όχι κάτι ιδιαίτερο, αλλά σίγουρα η εμφάνιση των παικτών του Δημήτρη Πρίφτη δεν προκάλεσε θλίψη όπως σε προηγούμενες αναμετρήσεις. Είχε μεσολαβήσει και η εξαιρετική εμφάνιση με την Μπασκόνια και γλύκανε το κλίμα. Το περίεργο είναι ότι η ομάδα ήταν πληρέστερη σε σχέση με την αναμέτρηση κόντρα στους Βάσκους λόγω της συμμετοχής του Μέικον και του Παπαγιάννη, όμως παρόλα αυτά οι φιλοξενούμενοι ήταν καλύτεροι και πήραν τη νίκη, με έναν Μάικ Τζέιμς σε απίστευτη κατάσταση.
Τι κρατάει ο Παναθηναϊκός; Σίγουρα την παρουσία του Σαντ Ρος που επιτέλους βρήκε ρυθμό και στο σκοράρισμα, την σταθεροποίηση του Έβανς σε υψηλά στάνταρ απόδοσης, καθώς και τη νέα θετική παρουσία του Λεωνίδα Κασελακη.
Σίγουρα φάνηκε ότι ο Στέφαν Γιόβιτς θέλει στήριξη για να φτάσει στα επίπεδα που μπορεί ενώ προβληματισμός υπάρχει για τον τραυματισμό του αρχηγού Ιωάννη Παπαπέτρου. Χρόνο για να βρει τα πατήματά του θέλει ο Γιώργος Παπαγιάννης.
Στα αρνητικά εντάσσουμε τη μη συμμετοχή του Λευτέρη Μαντζουκα. Ενός παιδιού με τρομερό ταλέντο που θα πρέπει να μπει στα… βαθιά και να αναγκαστεί να κολυμπήσει. Αλλιώς θα πάει στράφι όλη αυτή η διαδικασία. Η χρονιά είναι χαμένη έτσι κι αλλιώς στην Ευρωλίγκα οπότε γιατί να μην γίνει… κάθαρση;
Ο Μαντζούκας, ο Αβδάλας και τα άλλα παιδιά συν εκείνα που θα έρθουν το καλοκαίρι είναι όλη η περιουσία του τριφυλλιού σε μια τραγική περίοδο που δεν συνάδει με την τεράστια ιστορία του.
Κάντε το πρώτο σχόλιο