Η ιστορία έχει «γράψει» αρκετά λάθη και δη στο ελληνικό μπάσκετ, με τον Δημήτρη Παπανικολάου να έχει θεωρηθεί ένας από τους «προδότες» στα χρονικά των «αιωνίων» αντιπάλων. Μήπως, όμως, ο χαρακτηρισμός αυτός είναι κάτι παραπάνω από άδικος; Τα γεγονότα, εξάλλου, είναι ξεκάθαρα!
Ο «Φον Δημητράκης» ποτέ του δεν θέλησε να «πουλήσει» τον Ολυμπιακό για τον Παναθηναϊκό και το απέδειξε περίτρανα το ταραχώδες καλοκαίρι του 1997. Λίγο μετά την απόλυτη «λύτρωση» με την κατάκτηση του Triple-Crown και με τον Γιώργο Σιγάλα να έχει αποχωρήσει για τη Στεφανέλ Μιλάνο, ο διεθνής φόργουορντ κατηγόρησε τους Πειραιώτες για πλαστογραφία στο συμβόλαιό του, με τα «βέλη» αρχικά να παίρνουν τον Γιώργο Σαλονίκη, που έριξε την ευθύνη στον πρώην μάνατζερ της ομάδας, Γιάννη Γιαννάκη.
Η Μπολόνια ήταν ο νέος προορισμός του 20χρονου, τότε, άσσου, με την Κίντερ να τον έχει ουσιαστικά «καπαρώσει» για να παίξει στο πλευρό του Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς και του Ζόραν Σάβιτς. Εν μέσω δικαστικής διαμάχης για να μείνει ελεύθερος μέσω της FIBA, ο Παύλος Γιαννακόπουλος προσπάθησε να κάνει το κόλπο γκρόσο, ντύνοντάς στα πράσινα, καθώς του έδωσε… λευκή επιταγή για να βάλει πάνω ό,τι ποσό ήθελε.
Η πρόταση που του είχε γίνει ήταν 3-4 φορές μεγαλύτερη από το συμβόλαιό του στον Ολυμπιακό, αλλά και από τα λεφτά που έδιναν οι Μπολονέζοι. Ωστόσο, ο «Παπ» δεν θέλησε να περάσει στην αντίπερα όχθη, απαντώντας αρνητικά στην ομάδα του Λευτέρη Σούμποτιτς. Ούτε στην Ιταλία μπόρεσε να πάει και επί σειρά ετών ήταν «κομπάρσος», καθώς δεν του δόθηκε ποτέ πρωταγωνιστικός ρόλος σε σταθερή βάση.
Το 2002 μετά την απώλεια του πρωταθλήματος με απίστευτη «αυτοκτονία» απέναντι στην ΑΕΚ (σ.σ. 2-3 από 2-0 στους τελικούς) το μπάτζετ έπεσε κατακόρυφα και το πλήρωμα του χρόνου για την αποχώρησή του είχε έρθει. Αρχικά, είχε συμφωνήσει με την Ταουγκρές, αλλά λόγω θέματος υγείας του πατέρα του, αναγκάστηκε να μείνει στην Ελλάδα και υπέγραψε ένα υψηλό συμβόλαιο στον Μακεδονικό, όπου απέδειξε πως μπορεί να είναι πρωταγωνιστής, τελειώνοντας τη σεζόν με υψηλές επιδόσεις στο σκοράρισμα.
Ένα χρόνο μετά ήταν ξανά ελεύθερος και τα περισσότερα ΜΜΕ έβλεπαν επιστροφή του στον Ολυμπιακό. Ο ίδιος το ήθελε, αρκεί να υπήρχαν και οι κατάλληλες προϋποθέσεις. Σίγουρα περίμενε έστω μία κρούση, μία πρόταση. Κάτι να πιαστεί. ΤΙΠΟΤΑ! Αντίθετα, από την απέναντι πλευρά υπήρχε κινητικότητα. Οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι είχαν επί σειρά ετών τον «πόθο» να τον φέρουν στον Παναθηναϊκό. Από νωρίς είχαν κάνει επαφές με τον Τάσο Δελημπαλταδάκη, ο οποίος ήθελε να τον υπογράψει στο «τριφύλλι», καθώς παρατηρούσε αδράνεια από την απέναντι πλευρά.
Ο έμπειρος ατζέντης κατάφερε να τον πάρει μαζί του στην ΒΙΑΝΕΞ… και καλά για να πει ένα γεια στους διοικητικούς ηγέτες των «πρασίνων» κι εκεί τον περίμενε έτοιμο συμβόλαιο!!! Ο ίδιος ξαφνιάστηκε. Δεν ήταν έτοιμος για μια τόσο μεγάλη αλλαγή στη ζωή του. Δεν ήθελε να νιώσει ότι προδίδει τον κόσμο του Ολυμπιακού. Ζήτησε από τον μάνατζέρ του να πάρει επί τόπου τους «ερυθρόλευκους» και να ζητήσει πρόταση για την επιστροφή του. Ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε ήδη αποτραβηχτεί εντελώς και οι άνθρωποι της ομάδας δεν ήταν καν σε θέση να του καταθέσουν οποιαδήποτε προσφορά. «Δεν είμαστε έτοιμοι, ας πάει εκεί», ήταν η απάντηση, όταν ο Δελημπαλταδάκης αποκάλυψε πως βρισκόταν με τον 26άχρονο παίκτη στο γραφείο των Γιαννακόπουλων.
Η συνέχεια γνωστή. Ο Παπανικολάου υπέγραψε στον Παναθηναϊκό και εξελίχθηκε σε «κόκκινο πανί» για τον κόσμο των Πειραιωτών που διαβάζοντας στα ρεπορτάζ ότι προτίμησε τα λεφτά των «πρασίνων» από τον Ολυμπιακό. Τα συνθήματα εναντίον του έδιναν κι έπαιρναν. Ο ίδιος έκλεινε τα αυτιά του και το 2007 ήρθε η απόλυτη δικαίωση για εκείνον, όταν έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που κατακτάει Triple-Crown και με τους δύο «αιώνιους» αντιπάλους, ενώ έβαλε τη «σφραγίδα» του στον πέμπτο τελικό με την πρώην ομάδα του, όταν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς αιφνιδίασε τον Πίνι Γκέρσον, βγάζοντας τον «Παπ» που δεν έπαιζε σχεδόν ποτέ σαν άσσο από το μανίκι του που έκρινε τον Πρωταθλητή! Η πρόταση ανανέωσης με πολύ καλά λεφτά δεν δελέασε τον έμπειρο καλαθοσφαιριστή, ο οποίος ήθελε να παίζει σε σταθερή βάση και είπε «αντίο».
Στη συνέχεια έπαιξε σε ΑΕΚ, Πανιώνιο, Περιστέρι και Ηλυσιακό, όπου και έκλεισε την καριέρα του το 2012 σε ηλικά 35 ετών, κρατώντας πάνω του -άδικα- τη «ρετσινιά» του ανθρώπου που «πούλησε» την ομάδα που τον ανέδειξε για να πάρει τα λεφτά των «εχθρών». Αυτό δεν συνέβη ποτέ, καθώς όπως αναφέραμε δεν υπήρξε πρόταση επιστροφής και αν είχε τέτοιες προθέσεις θα μπορούσε να το είχε κάνει το 1997 όταν του είχε προσφερθεί εκείνο το εξωπραγματικό συμβόλαιο.
Κάντε το πρώτο σχόλιο