Από το ξεκίνημα της πορείας του στο NBA κιόλας, ο Σακίλ Ο’ Νιλ είχε μια ευλογία και μια κατάρα την ίδια στιγμή: δε θα μπορούσε ποτέ να γίνει ο νέος Μάικλ Τζόρνταν. Θα μπορούσε να γίνει-όπως κι έγινε-το κεντρικό πρόσωπο του NBA, όμως χτίζοντας πάνω σε ένα βάθρο αποκλειστικά δικό του. Κι αυτό, διότι οι συγκρίσεις με τον «Air» εκ των πραγμάτων θα έμεναν στη σφαίρα της φαντασίας. Για πολλούς και διάφορους λόγους ποικίλης φύσης.
Δε θα μπορούσε να γίνει νέος Τζόρνταν, λόγω θέσης. Άλλο πράγμα ο σέντερ, άλλο πράγμα ο γκαρντ. Δε θα μπορούσε, λόγω image. Άλλο πράγμα ο όμορφος κοστουμαρισμένος Μάικλ, άλλο ο… μπουνταλάς με αμφίεση ράπερ «Shaq». Επίσης λόγω τρόπου παιχνιδιού. Ο MJ ήταν η χαρά του μπάσκετ, ο πιο τεχνίτης και εφευρετικός παίκτης που έχει εμφανιστεί, με πιρουέτες που αψηφούσαν την ανθρώπινη λογική.
Ο «Shaq» πάλι ήταν μια ωμή δύναμη της φύσης που ειδικά στα πρώτα χρόνια της καριέρας του σκόραρε μόνο με βροντερά καρφώματα, γκρεμίζοντας σε κάποιες περιπτώσεις ολόκληρες μπασκέτες. Ο πρώτος άγγιξε την τελειότητα βελτιώνοντας κάθε χρόνο κι ένα από τα αδύναμα σημεία του παιχνιδιού του. Ο δεύτερος ολοκλήρωσε την καριέρα του, δίχως να μάθει ποτέ να εκτελεί ελεύθερες βολές. Με λίγα λόγια ο Ο’Νιλ δε θα μπορούσε να γίνει Τζόρνταν διότι ποτέ δεν αφοσιώθηκε στον μπασκετικό του μύθο στο βαθμό που το έκανε ο «Αέρινος».
Την ίδια ώρα όμως θα ήταν κουτό να ενστερνιστούμε την άποψη που υποστηρίζουν κάποιοι πολέμιοί του, πως και καλά δεν ήξερε μπάσκετ και χρησιμοποιούσε απλά τη δύναμή του. Ο Ντόμινικ Ουίλκινς κάποτε δήλωσε πως «δε γίνεται να σκοράρεις 30 πόντους σε κάθε παιχνίδι μόνο με καρφώματα» και είχε απόλυτο δίκιο.
Το ίδιο θα μπορούσε να πει και ο «Shaq». Ο οποίος «Shaq» μην ξεχνιόμαστε, είναι ο όγδοος σκόρερ στην ιστορία του NBA. Ο οποίος «Shaq» για όσους… επέλεξαν να το αγνοήσουν δε σκόραρε μόνο με καρφώματα, αλλά με το πέρασμα των χρόνων κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολύ αποτελεσματικό hook-shot, αλλά κι ένα επίσης θανατηφόρο πίβοτ.
Ο οποίος «Shaq» έμαθε να πασάρει και να σπάει έτσι κάθε double-team. Ο οποίος «Shaq» ύστερα από την ήττα στου στους τελικούς του 1995 από τον Χακίμ Ολάτζουον ξεκίνησε να παρακολουθεί συστηματικά κασέτες του τελευταίου, προκειμένου να μάθει να χρησιμοποιεί όσο το δυνατόν καλύτερα το σώμα και τα πόδια του.
Συνοψίζοντας, ο «Shaq» δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να γίνει Μάικλ. Όμως σε κάθε ενδεχόμενο εξελίχθηκε σε έναν από τους δέκα (για να μην πούμε πέντε) καλύτερους παίκτες που έχουν αγωνιστεί στο πρωτάθλημα. Και το έκανε παίζοντας μπάσκετ, όχι πάλη. Δε γίνεσαι όγδοος σκόρερ όλων των εποχών μόνο με καρφώματα…
Be the first to comment