Η περσινή επιστροφή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην τεχνική ηγεσία της ομάδας της… καρδιάς του, σκόρπισε ενθουσιασμό στον κόσμο της και έδωσε ελπίδα για αναγέννηση παρότι τα πρώτα αποτελέσματα απογοήτευσαν. Ωστόσο, η σχέση μεταξύ των δύο πλευρών είναι «ερωτική» και κρατάει από το μακρινό 1984!
Το σπουδαίο «φιντάκι» της Μπόρατς μεταγράφηκε το 1984 σε ηλικία 24 ετών στους Παρτιζάνους έπειτα από έντονη επιθυμία του προπονητή Ζόραν Σλάβνιτς και φυσικά του αντιπροέδρου, Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς. Με το ώριμο και μεστό του παιχνίδι, καθιερώθηκε άμεσα και το 1987 ήταν σημαντικός πυλώνας στην κατάκτηση του απίστευτα ανταγωνιστικού, τότε, πρωταθλήματος Γιουγκοσλαβίας. Δύο χρόνια αργότερα πρόσθεσε στη συλλογή του το Κύπελλο Κόρατς και το Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας.
Η εμπλοκή του στο σοβαρό τροχαίο δυστύχημα στοίχησε αρκετά στην καριέρα του, παρόλα αυτά παρέμεινε σημαντικό στέλεχος της Παρτιζάν και παράλληλα κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 και το χρυσό στο Μουντομπάσκετ του 1990 με τους «πλάβι».
Το 1991 ο Ντούσαν Ίβκοβιτς τον προόριζε για αρχηγό της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ, όμως ο Κιτσάνοβιτς και τα υπόλοιπα στελέχη της Παρτιζάν είχαν διαφορετικά σχέδια, καθώς τον έπεισαν να σταματήσει το μπάσκετ και σε ηλικία 32 ετών να αναλάβει τα ηνία της τεχνικής ηγεσίας, έχοντας την καθοδήγηση του θρυλικού Αλεκσάνταρ Νίκολιτς.
Η μεγάλη πρόκληση έγινε αποδεκτή και ο Ζοτς έδειξε από νωρίς τι θα ακολουθήσει, καθώς στη ρούκι χρονιά του στους πάγκους οδήγησε την ομάδα του μεταξύ άλλων στην κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, χάρη στο «τυφλό» τρίποντο του Σάσα Τζόρτζεβιτς στον συγκλονιστικό τελικό του 1992 ενάντια στην Μπανταλόνα.
Ακολούθησε μια λαμπρή προπονητική καριέρα που φέτος κλείνει 30 χρόνια, εκεί απ’ όπου ξεκίνησε έπειτα από το κάλεσμα του αναμορφωτή της ιστορικής ομάδας και παλαίμαχου σούπερ σταρ, Ζόραν Σάβιτς. Από το Βελιγράδι και το σύνολο που τον ανέδειξε. Οι τίτλοι αμέτρητοι και θα τους αναλύσουμε σε άλλο μας αφιέρωμα.
Be the first to comment