Ο Άρης έχει ζήσει τεράστιες στιγμές στην ιστορία του, όντας δικαίως ο «αυτοκράτορας» του ελληνικού μπάσκετ, όμως σίγουρα η πιο «μάγκικη» και ειδικής βαρύτητας στιγμή ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας το 1998.
Εκείνη η ομάδα με την τεράστια καρδιά κατάφερε να νικήσει την παραλίγο Πρωταθλήτρια Ευρώπης ΑΕΚ, παρά τις αποχωρήσεις των Ορτίθ και Σοκ, με τον αγαπημένο Ιταλό της κερκίδας Μάριο Μπόνι να επιστρέφει και να παίζει για τον λαό της ομάδας και τους συμπαίκτες του και με τον συγκλονιστικό Ζάρκο Πάσπαλι να ρίχνεται στη μάχη τραυματίας!
Ο κόσμος στο Αλεξάνδρειο παραληρούσε εκστασιασμένος και συγκινημένος και το φινάλε έφερε ντελίριο ενθουσιασμού με τον αρχηγό των Θεσσαλονικέων, Ντίνο Αγγελίδη να μην επιστρέπει σε κανέναν διοικητικό παράγοντα να ακουμπήσει το τρόπαιο, επισημαίνοντας: «Αυτό το κύπελλο ανήκει στους παίκτες και στον προπονητή. Ήμασταν μόνοι μας όλη τη χρονιά, μόνοι μας παλεύαμε και είναι δικό μας. Κάποιοι από τη διοίκηση που τους ψάχναμε όλη τη χρονιά και δεν τους βρίσκαμε, εμφανίστηκαν ξαφνικά για τη φωτογραφία. Εμείς δίναμε χρήματα στους ξένους για να μείνουν…».
Ο Παναγιώτης Λιαδέλης (22π) και ο Γιάννης Σιούτης (15π) έκαναν… φύλλο και φτερό την άμυνα του Γιάννη Ιωαννίδη, οι Πάσπαλι, Γαλακτερός και Αγγελίδης ήταν παρόντες στις δύσκολες στιγμές και όλοι όσοι έπαιξαν, έκαναν κατάθεση ψυχής για 40 λεπτά. Να μην ξεχάσουμε, φυσικά, τον ψυχωμένο κόουτς Χρήστο Μαγκώτσιο, που ανέλαβε μια ακατόρθωτη αποστολή και την έφερε εις πέρας, νικώντας μάλιστα στον ημιτελικό τον μετέπειτα πρωταθλητή, Παναθηναϊκό των Μπάιρον Σκοτ, Ντίνο Ράτζα και Φάνη Χριστοδούλου.
Τι θα γινόταν, όμως, αν εκείνη η ομάδα ήταν πληρωμένη και δεν είχε όλες αυτές τις αποχωρήσεις και τη γενικότερη δυσλειτουργία; Η ΑΕΚ πήρε… ρεβάνς στις 14 Μαρτίου και οι δύο συνεχόμενες ήττες στο φινάλε της κανονικής περιόδου από Δάφνη και Πανιώνιο, έφεραν τον Άρη στην ένατη θέση, έπειτα από τετραπλή ισοβαθμία στην έκτη θέση με το Περιστέρι, τον Απόλλωνα Πατρών και τον Ηράκλειο. Έτσι, η… κατάρρευση ήρθε αναπόφευκτα στα πλέι οφ με δύο ήττες και αποκλεισμό στην πρώτη φάση από τους Κρητικούς του Γιώργου Καλαφατάκη. Η ποιότητα και η καρδιά, ωστόσο, εκείνης της ομάδας μνημονεύεται μέχρι και σήμερα και τα what if θα μείνουν για πάντα αναπάντητα εξαιτίας της αδράνειας και της κακής διαχείρισης από τους άρχοντες της ομάδας που ενδεχομένως να στέρησαν την ευκαιρία για πρωταθλητισμό και στην άλλη διοργάνωση.
Be the first to comment